"De taal der kruiden" Mellie Uyldert, anno 1928

​

"Daar buiten staan de kruiden door elkaar - naar het schijnt maar slordig en toevallig uitgestrooid- in werkelijkheid precies ter plaatse van bestemming, in een schoon en meest efficient verband van krachten- een organisatie zonder weerga. Jaar op jaar leeft en werkt het veld in het ritme der seizoenen- geen die het verzorgt dan God alleen- en vult haar schatkamers voor de mens, verstrooit haar rijkdom weer wanneer men die niet komt halen- buiten menselijke normen van dank en ondank, volgens eeuwige wet. De krachten van aarde en water met al hun mineralen reiken in het plantenrijk omhoog om door de hemelgloed der zon bevrucht te worden.

Dienend de bladjes uitgespreid, de bescheiden bloemgezichtjes opgeheven, staat de munt aan de slootkant, de tijm op de heide, het St. Janskruid tussen het buntgrass in het veld. En in hun blaadjes voltrekt zich het wonder der alchemie- daar zetten de 4 elementen zich om tot hoger eenheid in aetherische oliën van grote, zegenbrengende geneeskracht. Tussen hemel en aarde werkt het en leeft het in wonderlijke processen."

Juist omdat de wilde planten geen menselijke verzorging behoeven, zelf met hun lange wortels het water en benodigde mineralen diep uit de grond halen en zelf kiezen waar en wanneer ze willen opkomen, in afstemming met de omgeving vind ik ze krachtiger en dichter bij hun essentie dan gekweekte, veredelde of zelfs kunstmatig beschermde en vaak opgejaagde planten die alleen maar goed gedijen wanneer ze in optimale omstandigheden kunnen vertoeven. 

Daarom ook ben ik zo dol op het concept van Voedselbos van permacultuur.